संजय प्रसाद पौडेल ।
एमसीसीअमेरिकी सरकारको इन्डो प्यासेफिक रणनीति अन्तर्गत पर्छ। यसको पुरानाम : मिलेनियम च्यालेन्ज कर्पोरेशन हो। एमसीसी नेपालबाट पारित गराउन अमेरिकाले धेरै पापड बेली रहेको छ।एमसीसीको उपाध्यक्ष फातेमा सुमारले पनि अस्ति कार्तिकमा नेपालमा आएर राजनैतिक भेटघाट गरिन र एमसीसी नेपालको संसदबाट पारित गराउन नेताहरुलाई सक्दो अनुरोध गरिन।उता फेरी सहायक उपविदेश मन्त्रि आएर एमसीसी नेपालकोसंसदबाट पारित गराउन नेताहरुको घरदैलो गरिरहेको समाचार प्राप्त भएको छ। अमेरिकीहरुले त एमसीसी पारित गर्नु पर्ने म्याद समेत घोषणा गरेका छन्। उनीहरुले एक किसिमको धम्कि समेत दिएका छन् यदि एमसीसी पारित भएन भने त्यो नेपालको हितमा हुने छैन भनेर। उनीहरु बारम्बार भनि रहेका छन् यो सहयोग नेपालको फाइदाको लागि हो भनेर। यदि एमसीसी नेपालको फाइदाको लागि हो भने हामीले यो सहयोग लिन्न भनेर किन भन्न नपाउने रु किन अमेरिका यत्रो बिघ्न हत्ते गरिरहेको छ एमसीसी नेपालको संसदबाट पारित गर्न त्यो नै महत्वपुर्ण कुरो हो।
राजनीति वृतमा के पनि चर्चा छ भने तत्कालिन सभामुख महरा एमसिसिको बिपक्षमा थिए। उनले एमसिसिलाई सभामुखको हैसिएतले संसदमा टेबुल गर्न नदिएकोले उनि बिरुद्ध षडयन्त्र गरियो भन्ने भनाई छ। एमसीसीको बारेमा हिजो पनि एउटा दलको नेताहरु बिच एकै खाले विचारधारा थिएन। त्यो आज पनि जरुर छैन। यो एउटा उदाहरण हो। अहिले सत्ता गठबन्धनका नेता बीच पनि एकै खालको सहमति छ जस्तो लाग्दैन एमसिसिको विषयलाई लिएर।
हिजो सत्तामा बस्दा एमसीसीको पक्षमा एक खाले रणनीति बनाउने अनि सत्ता बाट बाहिरिएपछि अर्कोखाले रणनीति बनाउनुले ढुलमुले प्रवृतिको संकेत गर्छ। यस्तो प्रवृतिले रास्ट्रलाई कदापी भलो गर्दैन। अहिले अमेरिकीहरु एउटा स्यानो देशमा जसरी एमसीसी संसदबाट पारित गराउन मरिहत्ते गर्दैछन्।
त्यसले नेपाल एउटा महत्वपुर्ण सामरिक बिन्दुमा पुगेको सिद्धगर्छ।आज अमेरिकीहरु जसरी एमसीसी पास गराउन नेताहरुको घर दैलो गरी राखेका छन् र कुटनैतिक सिद्धान्तको बिरुद्ध एमसीसी पास गराउने म्याद दिएर जुन हर्कत गरिराखेका छन् यस घटनाक्रमले बुझ्नु पर्छ कि एमसीसी पक्कै पनि नेपालको हितमा छैन। यो स्पष्ट रुपले इन्डो प्यासेफिक रणनीतिको एउटा रुप हो जसको पासोमा नेपाल पर्दै छ।
एमसीसी बारे व्यापक रुपमा छलफल हुनु जरुरी छ। यसलाई कुनै नेता विशेषको खुत्रुक्के बनाउनु हुदैन। हामीकहाँ सधै एउटा न एउटा विदेसी प्रोजेक्ट कुनै नेता विशेसको पेवा बन्दै आएको छ। हाम्रो कुटनैतिक क्षमता अन्तर्राष्ट्रिय क्षेत्रमा आफ्नो उचित स्थान खोज्नु भन्दा पनि कस्ले के देला र खाउलाको अवस्था छ । बिज्ञहरुका अनुसार ५६ अरबको सहयोग तेति ठुलो हैन, नेपाल आफैले पनि त्यो जुटाउन सक्छ । हामी मगन्ते कुटनिति त्यागेर आत्मनिरभरको कुटनिति तिर अघि बढनु पर्छ । हिजो छिमेकिहरुले बनाई दिएको कलकारखाना सबै कबाडीलाई बेचेर खायौ । किनभने अरुले दिएकोले माया नभएको हो । अब हामिले हाम्रो देश आफै निमार्ण गर्ने हो । साढे र स्याल मध्य हामिले साढेको भुमिका खेल्न सक्नु पर्छ । नत्र स्यालझैथुक घुटुक्क निलेर बस्नु पर्ने अवस्था छ सधै । ताराबाजी लै लै को कुटनिति सैली बाट अब हामी अलग रहनु पर्छ ।
ताराबाजी लै लै
मामा आए घोडा
माईजु आईनडोली
पापा ल्याईन सोलि
बिआराईकुटुक्क
इन्डोप्यासेफिक सुटुक्क ।
